دو صابر ہیں کائنات اندر اک عابد اک شبیر اے
اک بھینڑاں سامنے قتل ہویا اک بھنیڑاں نال اسیر اے
اک لاش اٹھا کے اصغر دی کر نبیاں نوں حیران گیا
اک چک کے لاش سکینہ دی اتے لبدا قبرستان رئیا
بڑی مشکل نال ہے دفن کیتے اک پتر تے اک ہمشیر اے
اک نیزے تے غم کردا اے زینب دی پردے داری دا
کربل توں لے کے شام تائیں نئیں رُکیا خون مہاری دا
دو واں پیو پتراں نے ویکھی اے دکھی زینب دی تشہیر اے
مظلوم حسین نوں کربل وچ چپ غازی ویر دی کھا گئی اے
بازاراں تے درباراں وچ سجاد نوں خون رواگئی اے
او برقعے منگدی شامیاں توں جدے گھر اتری تطہیر اے
جیڑے کربل تیرے سینے تے سجدے سادات نے کیتے نیں
زہرا دے پاک گھرانے دے توں خون دے آنسو پیتے نےں
تو خاک توں بنڑ گئی خاکِ شفا تیری بدل گئی تقدیر اے
اسلام نوں حسن بچاونڑ لئی شبیر نے سب کج وار دتا
کج زخمی بال تے پھپھیاںنال بیمارسجاد جہاد کیتا
کھلے ہتھ شبیر دی فوج دے سن سجاد دی فوج اسیر اے